Het laatste kamertje

Reportage ‘Het laatste kamertje’.

Een vrije reportage met een sociale inslag waar ik uit eigen initiatief aan heb gewerkt. Het zijn een reeks portretten van bejaarden die aan hun laatste levensjaren bezig zijn. Soms niet meer zelf behoevend en daarom geplaatst in een rusthuis, waar ze terecht komen in een andere omgeving en de rest van hun leven moeten doorbrengen in hetzelfde kamertje.
Probeer in mijn beelden weer te geven dat zij zich mogen opmaken voor een laatste moment in hun leven. Ook de tegenstellingen en controversen van arm en rijk, gezond en ziek vind men ook hier terug, toch maakt het allemaal niets uit, want dit is naar alle waarschijnlijkheid hun laatste halte.

Door de keuze te maken, om in kleur te werken, wil ik een vrolijke en rustige sfeer oproepen, want het moet niet altijd kommer en kwel zijn.
Tijdens de opnamen heb ik regelmatig een babbeltje gehad met de mensen en hieruit bleek dat toch velen onder hen een gelukkig bestaan hebben. Maar toch liet het mij niet onberoerd hoe sommigen het toch moeilijker hadden met hun laatste levensjaren en liefst zo snel mogelijk deze wereld wilden verlaten. Uiteindelijk is deze kamer ook maar een doorgang naar het hiernamaals en vandaar mijn redenering en titel voor deze reeks beelden.

Verder wil toch beklemtonen dat deze sociale fotografie een ziel heeft en met alle ernst moet uitgevoerd worden om dat te tonen wat anderen misschien niet zien. Om de reportage een beetje te kunnen volgen heb ik een deuropening gefotografeerd als “binnenkomen” het welkom zijn in het tehuis en “vertrekken” als de dood is ingetreden en de deur weer achter je gesloten wordt. Verder zijn er foto’s die laten zien hoe de mens is en daarnaast een foto waar diezelfde persoon zich opmaakt (opmaken voor de dood).